ဒီဇဘၤာ၂၀ ရက္၏ တမ္းျခင္း သုိ ့မဟုတ္ ရဲေဘာ္ရဲ ့ကဗ်ာ

တင္းတင္းကိုက္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းဟာ
ျဖန္းခနဲကြဲထြက္ျပီး
ေသြးအစက္စက္ စီးလိမ့္လာတယ္။
ငါ အံကိုႀကိတ္ျပီး
လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုတ္မိတယ္
ဒီေနရာမွာ
ရဲေဘာ္ဟာ က်ဆံုးခဲ့တယ္။
ကတၱရာလမ္းကိုခြာ
ရာဇ၀င္ေရးအရ
သုေတသန လုပ္ရင္
ရဲေဘာ္ရဲ ့ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေတြ ့ရမယ္။
ဘယ္သူျငင္းႏိုင္သလဲ
စီးဆင္းခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲ႕ေသြးေတြအေၾကာင္း။
စပါးတားကပ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေရာင္
ကုန္းေဘာင္သူပုန္ ဂဠဳန္ဆရာစံ
ငုယင္္ဗန္ထရြိဳင္း အတိုင္းမသိေသာ
ေခ်ေဂြဗားရား စေသာ
အာဇာနည္ ရာေထာင္ေသာင္းတို ့ႏွင့္အတူ
တရားတဲ့ျပည္သူေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲမွာ
ရဲေဘာ္ရဲ႕ေသြးဟာ နီရဲခဲ့တယ္
သူတို္ ့က ရဲေဘာ္ရဲ ့ဂုဏ္အထူးထူးကို
ေဖာ္က်ဴးဖို႔ ျငင္္းဆန္ၾကတယ္။
ဘယ္သူေတြရွိဦးမလဲ
ရဲေဘာ္မုန္းခဲ့တဲ့သူေတြ။
သူတို ့မုန္းတာကို
ရဲေဘာ္က စိမ္းကားတဲ့အျပံဳးနဲ ့
ျပံဳးမွာပဲ၊ ယံုတယ္။
ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အာဇာနည္အႏွစ္ဟာ
ဘယ္ေခတ္မွာမဆို ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းေနမွာပဲ
မုခ်ယံုတယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္
ရဲေဘာ္
ဒီေနရာမွာ
တို ့ဟာ စာရြက္ေတြေ၀ဖူးတယ္။
ရဲေဘာ္ရဲ႕တိုက္ပြဲြဲ
ရဲေဘာ္ရဲ ့တရားတဲ့တိုက္္ပြဲေတြအေၾကာင္း။
ဒီေနရာကိုလာၿပီး
ရဲေဘာ္စီးဆင္းခဲ့တဲ့
နီရဲတဲ့ေသြးစက္ေတြေပၚမွာ
ငါ့ ျဖဴဖပ္ေရာ္တဲ့
မ်က္ရည္နဲ ့
သူရသတၱိမဲ့ဲတဲ့ ရိႈက္သံနဲ
့ရဲေဘာ္ရဲ႕ ဂုဏ္အခန္ခန္းကို
ညစ္ႏြမ္းေအာင္ ငါမလုပ္ဘူး။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ဟုတ္တယ္၊ ငါ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ရဲေဘာ္ရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ကို
ေဖာ္ထုတ္ဖို ့ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။
လက္ခံပါရဲေဘာ္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ငါပန္ၾကားတယ္။
ဒီကဗ်ာဟာ ငါ့ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး။
ျပန္ျငင္းပါရေစ
ဖတ္ၾကည့္စမ္းေလ
ေစးထန္းတဲ့ ေသြးစက္ေတြရယ္ ဘယ္သူ ့ေသြးလဲ
ရဲေဘာ္ရဲ႕ပူေႏြးတဲ့ေသြးေတြ
မေျခာက္ေသးတဲ့ ေသြးအစက္စက္နဲ ့
ရဲရဲ လက္လက္ သီယွက္ထားတဲ့
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ကဗ်ာပါလား။ ။
ေမာင္ေလးေအာင္
၁၉၆၉ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ၊မိုးေ၀စာေပ မဂၢဇင္း