ငါတို႔ေခတ္

ငါတို႔ေခတ္မွာ နိုင္ငံေတာ္ကပဲ
ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုသံ ျပန္ျပန္ျပီး လန္႔ေနရရွာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ အေမရိကန္ မုန္းတီး၀ါဒီေတြကပဲ
အေမရိကန္ကို ေစ်းေရာင္းခ်င္ၾကျပန္တယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ အရင္အတိုင္း ျပန္ျပန္ျဖစ္သြားတဲ႔

ညီမွ်ျခင္းတစ္ခု ရွိခဲ႔ဖူးတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့ တံတားႀကီးေတြနဲ႔
အက်င့္ပ်က္ခ်စား မတရားတိုးတက္လာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြေသးေသးသြားၿပီး
စားပြဲထိုးေတြ ငယ္သထက္ငယ္လာတယ္
ငါတုိ႔ေခတ္မွာ ေခ်ာင္းတစ္ခုအျဖစ္ စီးခဲ႔ဖူးတဲ့ ထမင္းရည္ဟာ
ရာဇ၀င္ထဲက ပုလင္းနဲ႔ခ်င္ျပီး တိတ္တိတ္ေလးေရာင္းမွရတဲ႔
အာဟာရတစ္ခု ျဖစ္လာဖူးတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ တင္ထားတဲ့ထီးေတာ္နဲ႔
ပစ္သတ္ခံရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရွိတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ သာႆနာ့အလံဟာ
ေတာ္လွန္ေရးအလံသစ္ တစ္ခုထပ္ျဖစ္လာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ ရန္သူေတာ္ရင္ခ်ီးက်ဴးဖို႕
ဟန္ျပင္ရင္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြအိုခဲ့ၾကတယ္
ငါတို႔ေခတ္ရဲ႕ဟင္နရီဒူးနန္႔ ဟာ
စစ္ေရးျပမွာ ခ်ီတက္ေနရရွာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ နည္းပညာအရကၽြန္ျပဳခံႏိုင္ငံနဲ႕
တစ္ပါးႏိုင္ငံကၽြန္ျဖစ္ခံ ျပည္သူဆိုတာရွိလာျပန္တယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ တန္းစီမွခြဲတန္းရတဲ့ စားအုန္းဆီနဲ႔
ဆီေလွ်ာ့စားဖို႔ က်န္းမာေရးပညာေပးရွိတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ မိုးလံုးျပည့္မုသာ၀ါဒဟာ

ျပည္တြင္းသတင္းမွာ အခ်ိန္မွန္လာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ အမွန္တရားဟာ

ေရဒီယိုထဲက ထြက္က်လာတယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ “ကိုယ္ထူကိုယ္ထ” နဲ႕ “သံခ်ပ္”ဟာ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး
“ကိုယ္အားကိုယ္ကိုး” နဲ႔ “ဟစ္ေဟာ့”ဟာ စင္ေပၚေရာက္္လာခဲ့တယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ စိစစ္ေရးခြင့္ျပဳၿပီးမွ
ကဗ်ာဆရာဟာ အဖမ္းခံရျပန္တယ္
ငါတို႔ေခတ္မွာ

ၾကက္ဆူပင္ဟာ လူတစ္ခ်ဳိ႕လာမွ အစိုက္ခံရရွာတယ္
ေနာက္ဆံုး...

ဘ၀အေသ လူေတြနဲ႔
ငါတို႔ေခတ္ဟာ ႏြံနစ္ရရွာေတာ့တယ္ ။ ။
ဂ်ဳိး(ၿငိမ္းခ်မ္းေရး)

1 comment:

Anonymous said...

သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ ...