ကိုယ့္ဖိနပ္ဟာကိုယ့္ခံတပ္ပါပဲ

က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔
၀င္ေငြမေကာင္းလို႔
မိုးေလ၀သမေကာင္းလို႔

ခုလိုအခက္အခဲေတြထဲမွာ
ဖိနပ္သဲၾကိဳးကိုသတိထားေနရ
ခံုကလည္းလႈပ္လႈပ္
ၿမင္းကလည္းလႈပ္လႈပ္
ၿပဳတ္က်သြားခ်င္လည္းသြား
ဒုကၡဆိုတာသစၥာတရား

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိုက္မဲမႈမ်ား
ေလာကၾကီးကအလိုက္သိပါ့မလား

ေရၿပင္ရဲ႕မာယာကိုမုန္းတယ္
ပိုက္ကြန္ထဲကငါးေတြကိုသနားတယ္
ေထာင္ေခ်ာက္ကိုလိုက္႐ွာေနတဲ့သားေကာင္ဆိုတာ႐ွိပါ့မလား
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာေလွာင္အိမ္ထဲမွာမေမြးဖြားဘူး

ၿပိဳင္ကားတစ္စီးလိုဓါတ္ဆီၿဖဳန္းခဲ့ၿပီးၿပီ
လူနာတင္ယာဥ္တစ္စီးလိုအသံုး၀င္ခ်င္တယ္

ေရာ့ခ္အင္႐ုိးတစ္ေခတ္လံုးကိုနားေထာင္ခဲ့တယ္
ပြင့္လင္းတဲ့လူ႔ေဘာင္ကိုေမွ်ာ္လင့္မိတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ဘ၀ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲတယ္

သူငယ္ခ်င္းရယ္ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
လူဆိုးေတြတစ္ေယာက္မွမေသေသးဘူးလား
လူေကာင္းေတြဒုကၡမ်ားလွပါၿပီကြယ္

အသက္တစ္ေခ်ာင္းလံုးဆံုး႐ႈ႔ံးမယ္ဆိုရင္
နာမည္တစ္လံုးေတာ့အဖတ္တင္ခ်င္တယ္

ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းကလူကို
တြန္းအားေတြမေပးၾကပါနဲ႔
ေၿပးစရာေၿမမ႐ွိေတာ့တဲ့အခါ
ကိုယ့္ဖိနပ္ဟာကိုယ့္ခံတပ္ပါပဲ။ ။
လွသန္း
(မေနာ္ဟရီဘေလာဂ္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပ)

လက္ေမာင္းေသြးကိုေဖာက္ၾကည့္ၿခင္း (၂)

ညေနေစာင္းထိုင္ခံုေပၚမွာ
သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့နား႐ြက္တစ္စံုနဲ႔
၀ါ႐ွင္တန္ကိုနားေထာင္တယ္
လန္ဒန္ကိုနားေထာင္တယ္
ရန္ကုန္ကိုနားေထာင္တယ္

ခံုမင္စရာေကာင္းတဲ့ကမၻာၾကီးေပၚမွာ
ၿပင္းထန္တဲ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ႐ွိေနရဲ႕

ေရစီးေၾကာင္းေတြကို
ေၿပာင္းၿပန္လွန္ၾကည့္ရတာ
အရသာမေတြ႕ဘူးလား
ႏွလံုးသားထဲက ပထ၀ီ၀င္အတြက္
ဦးေႏွာက္ထဲကသမိုင္းအတြက္
လႈိင္းလံုးၾကီးေတြတည္ေဆာက္ၾကည့္တယ္
မဟာတံတိုင္းၾကီးးကိုလည္းေခါင္းနဲ႔ေၿပးေဆာင့္မိတယ္

တစ္ခါကအေဆာက္အဦသုေတသနဌာနမွာ
ငါဟာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္
အေဆာက္အဦေတြရဲ႕အတြင္းေရးကို
သိသင့္သေလာက္ေတာ့သိခဲ့ပါရဲ႕

ခုေတာ့ငါဟာ လက္မ႐ြံ႕ကဗ်ာဆရာ
လူနာေတြမ႐ွိပဲဆရာ၀န္ေတြ႐ွိပါ့မလား
ဘဏ္တိုက္ေတြမ႐ွိပဲဘဏ္ဓါးၿပေတြ႐ွိပါ့မလား

ေဟာဒီေက်ာက္နံရံထက္မွာ
ငါတို႔မ်ိဳးဆက္ရဲ႕အသံကိုထြင္းထုလိုက္မယ္
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာမတန္တဆအနစ္နာခံမႈေတြ
ၾကီးၿမတ္လွပစြာ႐ွင္ၿပန္ထေၿမာက္လာမယ္

ငါ့ကိုယ္ငါသရဏဂံုတင္ၿပီးၿပီ
ကိုေဖာ္ေ၀းကိုသစၥာခံဖို႔
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေစတီမွာထီးေတာ္သစ္တင္လွဴပူေစာ္ဖို႔
ၿမန္မာကဗ်ာေတြကိုပထမဆံုး သဂၤ ါယနာတင္ဖို႔
ငါေရာက္လာခဲ့တယ္။ ။
လွသန္း